دوش دیدم...

دوش  دیدم...                                                                                                                                         

دوش دیدم وسط کوچه روان دخترکی  دلبرکی  دلبرسیمین برکی  خوشکلکی  با نمکی

 این طرفش خواهرکی  آن طرفش مادرکی

دیدن آن دختر فتانه و آن مهوش جانانه و آن گوهر یکد انه مرا کرد چو دیوانه

 شدم در عقبش و ا له و مستانه

  دوان گفتمش ای یار فریبا چه قشنگی چه لطیفی تو چه محبوب و عفیفی                                                                     

تو نه چاقی و نه لاغر به همه کار حریفی                                                                                                  

به چنین قد و چنین بوی و چنین سوی و چنین  خوی

 دگر مادر گیتی به جهان دختر شایسته نزاید  

. گشت آن دختر جانی زکلامم عصبانی ز ره 

سخت عنانی  ز سر تند زبانی 2 عدد سیلی جانانه مرا زد

 لیک من از روی نرفتم عقبش رفتم و آنگه دهن غنچه صفت کرد ز هم

باز که تا فحش کند آغاز                                                                              

 که من گفتمش ای من به فدای دهنت جیغ بکش داد بکن ضجه و فریاد بکن

 هر چه دلت خواست بکن                                                                                                                      

     من نتوانم زتو ببریدن و محروم زعشق تو شدن چون زمن این کار نشاید                                                                 

مادر دخترک گفت ای کله خر احمق نادان تو چه بی شرم و حیایی

 تو مگردشمن مایی که چنین یاوه سرایی                         

 تو مگر آدم بی معنی و بی معرفت و بی سروپایی

اما من چنین گفتمش از سر اخلاص چشم عاشق نتوان بست که معشوق نبیند

لب بلبل نتوان بست که بر گل نسراید